ปิ๊งรักสุดใจ นายจิ๊กโก๋ - นิยาย ปิ๊งรักสุดใจ นายจิ๊กโก๋ : Dek-D.com - Writer
×

    ปิ๊งรักสุดใจ นายจิ๊กโก๋

    เกลียดแบบไหน จะได้แบบนั้น แต่ว่าฉันไม่เชื่อหรอกนะ เพราะสิ่งที่ฉันเกลียดที่สุดก็คือ พวกอันธพาลน่ะสิ

    ผู้เข้าชมรวม

    389

    ผู้เข้าชมเดือนนี้

    14

    ผู้เข้าชมรวม


    389

    ความคิดเห็น


    0

    คนติดตาม


    4
    จำนวนตอน :  4 ตอน
    อัปเดตล่าสุด :  7 พ.ค. 66 / 06:16 น.
    ตั้งค่าการอ่าน

    ค่าเริ่มต้น

    • เลื่อนอัตโนมัติ

    เกลียดแบบไหน จะได้แบบนั้น ประโยคนี้ฉันก็เคยได้ยินมาบ้าง แต่ว่าฉันไม่เชื่อหรอกนะ

    จนกระทั่ง...

    " ว้าย! หนีแร็ว วัยรุ่นยกพวกตีกัน"

    "ร้านฉันพังหมดแล้ว โทร...โทรแจ้งตำรวจ"

    เพล้งงงงง

    "เฮ้ย! อย่าให้มันหนีไปได้ "

    "พวกมึงไปดักอีกทางสิ วันนี้มึงไม่รอดแน่ ไอ้คิว"

    เสียงโหวกเวกโวยวายทำให้ฉันก้าวขาแทบไม่ออก ได้แต่ยืนกำร่มในมือแน่น พร้อมกับหัวใจเต้นระรัวด้วยความกลัวกับเหตุการณ์ข้างหน้า ก่อนจะมองเห็นเงาลางๆ เหมือนผู้ชายคนหนึ่งกำลังวิ่งมาทางฉัน

    "อ่ะ!"

    พรึบบบ

    เสียงร้องของฉันดังขึ้นพร้อมกับร่มในมือที่ถูกกางขึ้นเหนือศีรษะของเราทั้งคู่ ในขณะที่เม็ดฝนค่อยๆ โปรยปรายลงมา ก่อนจะแปรเปลี่ยนเป็นสายฝนจนกลบเสียงรอบข้าง

    ทั้งๆ ที่ควรจะกรีดร้องแล้วดิ้นรนหาทางหนี แต่ฉันกลับเอาแต่จ้องมองใบหน้าของคนตรงหน้า มองรอยยิ้มตรงมุมปากเหมือนคนกำลังเจอเรื่องสนุก จนกระทั้งหยดน้ำจากปลายผมสีดำร่วงหล่นลงมาโดนแก้มของฉัน พร้อมกับสติที่กลับคืนมา

    ฉันบอกหรือยังนะว่า สิ่งที่ฉันเกลียดที่สุดก็คือ พวกอันธพาลน่ะสิ

    เกลียดแบบไหน จะได้แบบนั้น ประโยคนี้ฉันก็เคยได้ยินมาบ้าง แต่ว่าฉันไม่เชื่อหรอกนะ

    จนกระทั่ง...

    " ว้าย! หนีแร็ว วัยรุ่นยกพวกตีกัน"

    "ร้านฉันพังหมดแล้ว โทร...โทรแจ้งตำรวจ"

    เพล้งงงงง

    "เฮ้ย! อย่าให้มันหนีไปได้ "

    "พวกมึงไปดักอีกทางสิ วันนี้มึงไม่รอดแน่ ไอ้คิว"

    เสียงโหวกเวกโวยวายทำให้ฉันก้าวขาแทบไม่ออก ได้แต่ยืนกำร่มในมือแน่น พร้อมกับหัวใจเต้นระรัวด้วยความกลัวกับเหตุการณ์ข้างหน้า ก่อนจะมองเห็นเงาลางๆ เหมือนผู้ชายคนหนึ่งกำลังวิ่งมาทางฉัน

    "อ่ะ!"

    พรึบบบ

    เสียงร้องของฉันดังขึ้นพร้อมกับร่มในมือที่ถูกกางขึ้นเหนือศีรษะของเราทั้งคู่ ในขณะที่เม็ดฝนค่อยๆ โปรยปรายลงมา ก่อนจะแปรเปลี่ยนเป็นสายฝนจนกลบเสียงรอบข้าง

    ทั้งๆ ที่ควรจะกรีดร้องแล้วดิ้นรนหาทางหนี แต่ฉันกลับเอาแต่จ้องมองใบหน้าของคนตรงหน้า มองรอยยิ้มตรงมุมปากเหมือนคนกำลังเจอเรื่องสนุก จนกระทั้งหยดน้ำจากปลายผมสีดำร่วงหล่นลงมาโดนแก้มของฉัน พร้อมกับสติที่กลับคืนมา

    ฉันบอกหรือยังนะว่า สิ่งที่ฉันเกลียดที่สุดก็คือ พวกอันธพาลน่ะสิ

     

    ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น